Jawel, even een update vanuit Polen. Het leek me niet zo interessant om elke dag te melden hoe laat ik mijn tanden gepoetst heb en wie z'n beurt het was om het vuilnis in de container te gooien.

Ik heb eindelijk bericht gekregen van de faculteit van Business & Communication dat ik me kan in schrijven voor de courses en dat de lessen a.s. maandag beginnen. Hmm, het kan zijn dat ik een bovengemiddeld aantal engelse woorden gebruik, maar dat krijg je als hier alleen maar Engels praat. (Dus misschien kan iemand een woordenboek geven aan oma ;)). Maar het was zelfs zo, dat ik niet eens de email kreeg over dat je je kon inschrijven. Ik was toevallig met een Duits meisje, Juliane, even m'n email aan het checken op de universiteit. Ze vertelde me dat ze die email had gekregen en dat de lessen de 23^ste beginnen. Toevalligerwijs moeten we naar dezelfde faculteit en las ze die email voor, want anders had ik het niet eens geweten. Die flapdrollen van het International Student Office hebben het ook niet helemaal helder geloof ik. Mijn Poolse lessen zijn inmiddels al wel begonnen. Ik heb nu drie lessen gehad en ik kan je zeggen, Pools praten is topsport. Ik had na de tweede les gewoon spierpijn in m'n mond van al die rare klanken. Ze hebben zoveel S en Z combinaties dat je erg je best moet doen om daar een verschil te horen, laat staan, zelf te maken. We zitten met zo'n 13 mensen in een klein lokaaltje. Daar heb ik ook drie Amerikanen ontmoet, die ik later weer ergens tegenkwam en we raakten in gesprek. Dus nu heb ik officieel ook overzeese vrienden (leuk voor de collectie). Naast mijn trouwe flatgenoten, trek ik ook veel op met twee Duitse meiden, Juliane and Josefine. Ik heb ze ontmoet tijdens één van de sightseeing tours voor studenten hier in de stad. We spreken regelmatig af om samen te lunchen. Josefine spreekt slecht engels en ik vond dit een mooie gelegenheid om ook mijn Duits wat op te krikken dus we hebben afgesproken dat zij Engels tegen mij praat en ik Duits tegen hun. Het valt niet mee, maar we komen d'r wel. Juliane heeft een Poolse vriend (al voor ze naar Kraków kwam) en weet al een zooi Poolse woorden. Dus af en toe wijst ze spontaan voorwerpen aan en noemt het Poolse woord. Josefine en ik vergeten het dan direct weer, maar als ze het maar vaak genoeg doet, blijft er vast wel iets hangen.

Inmiddels zijn alle interim mensen die nog in de flat verbleven, vertrokken. ‘Mijn mannen' zijn behoorlijk empatisch en begrijpen dat het wonen met drie kerels nog wel eens iets kan vergen van een vrouw. Maar vandaag verhuist Juri (de Duitser) naar een andere flat. Hij heeft nogal wat last van astma en sensitieve longen en loopt hoestend door het huis. Het is hier nogal oud en met al dat tapijt, daar knapt ie niet van op. Nu woont hij hier slechts een paar minuten lopen vandaan en ik denk dat we hem nog wel regelmatig terug zien. Niet in de laatste plaats door zijn nieuwe flatgenoten. Ik ging gisteren even met Juri mee om wat spullen te dragen (dat was de smoes) en om op de zwartglanzende vleugel te spelen die in zijn nieuwe kamer staat (!). Maar zijn verse flatmates vonden het tijd voor een welkomsdrankje. Het was werkelijk een bijzondere ervaring. Deze twee Franse mensen hadden een stortvloed van woorden voor ons klaar staan. Juri en ik zaten vier uur lang in dezelfde positie op de bank en konden alleen maar knikken, nee-schudden of glimlachen. Er was geen loze seconde onbenut gelaten. Ze praatten razendsnel engels met en Frans accent en deden niet de moeite om zelfs naar elkaars verhalen te luisteren. Regelmatig praatten ze dan ook een paar minuten tegelijkertijd, zodat we niet wisten naar we nou eigenlijk moesten luisteren. Ik kon een halve minuut spelen op de vleugel en toen vetrokken we. Wat een ervaring is dat zeg. Helaas voor Juri moet hij nog drie maanden Frans geratel zonder adempauzes aanhoren. Maar dit betekent voor ons dat we er een nieuwe flatmate bij krijgen. Gisteren kwam er iemand kijken. Eveneens een Duitser. Maar hij woonde momenteel in een guesthouse, voor een redelijk prijsje, en had de afgelopen drie weken naar alle vrije kamers in Kraków gekeken. Dus we twijfelen of hij de kamer zal nemen. Maar het is erg lastig om nu nog een nieuwe bewoner te vinden, omdat alle studenten inmiddels wel gesetteld zijn voor dit semester.

Afgelopen zaterdagavond t/m dinsdagochtend had ik hoog bezoek. Wouter, Krijn en Mattheüs vanuit WVC. Het was nogal een spontane actie, ik hoorde nog geen week van de tevoren van deze trip. Ze verbleven in een hotel, vlakbij mijn flat. We hebben wat rondgehobbeld in de stad, maar konden er ook geen wereldreis van maken aangezien Krijn iets met z'n been had. We hebben es wat gegeten en gepoolt (dit heeft niets te maken met het land Polen) en ook Juri en Elias (één van m'n Spanjaarden) voegden zich bij ons, voor de nodige gezelligheid. Helaas kwamen de jongens er op de heenweg achter, van WVC naar Eindhoven Airport, dat ze de sleutel van de tankdop niet hadden meegenomen. Maar naar ik had vernomen, hebben ze het zelfs gered tot weer terug in WVC. Dat heb je met Opel hè, gewoon lekker Duits betrouwbaar. Het was in ieder geval gezellig en ik denk ook dat de Polen hen niet snel zullen vergeten. Zo hoorde ik bijvoorbeeld de legende dat de duiven eigenlijk omgetoverde ridders zijn van een paar eeuwen terug. Dat is de reden waarom mensen in Kraków de duiven nooit wegjagen als er een hele zwerm in neergestreken op het plein en je wilt er net lopen. Dus dat is misschien handig om te weten voor de volgende keer jongens.

Zojuist heb ik kookles gekregen van Carmelo. Jawel, het is echt waar. Ik dacht even eenvoudig wat pasta te koken, maar zo werkt dat dus niet hè. Hij vertelde me tot in detail wanneer je welke groente in de pan moest doen, wat de juiste manier van verwerken is en waarom. Normaal betaal je een paar honderd euro voor een professionele kookworkshop en ik krijg ze gratis en privé nog wel. Wie heeft het hier even goed geregeld! En nee, als ik weer terug ben in NL ga ik niet voor iedereen zitten koken nee.

Iedereen nog bedankt voor de kaartjes. Ik spaar er zo veel mogelijk, om m'n retro kamer nog een beetje wat meer kleur te geven. En ik hoorde dat er nog een paar onderweg waren (Emily, geen kampgrappen hè). En ik geloof dat deze reismee website sommige woorden vervormd, want iedereen schrijft het adres met veel artistieke overgave met puntjes en slingertjes en umlauts. De straat is: Dunin-Wasowicza 8/11 maar met een soort komma onder de eerste A (voor de leken onder ons;)). Maar sommige pc's herkent deze interessante variatie op de A niet en dus vervormd ie het woord. En ik ben er zojuist achtergekomen wat de rest van de postcode is, handig om te weten hè. Nouja, het maakt niet zoveel uit, de post komt toch wel aan, maar misschien scheelt het weer een dag hè, je weet maar nooit. Daarnaast schrijf je Krakow met een streepje naar rechts op de O. Dus voor alle volledigheid het adres zonder streepjes en komma's (ik ben benieuwd wie de eerste correcte adressering weet neer te zetten):

Dunin-Wasowicza 8/11

30-112 Krakow

Poland