Talia's Travel - part 2

Ilawa, dinsdag 30-06 / 01-07, 00:00 uur, hostel

Behoorlijk intensieve dag. Ik zit met m'n kamergenoten Ewelina en Paulina (we noemen haar steevast bij haar achternaam 'Polak') na te puffen van de dag. Superwarm vandaag. Net als gisteren hadden we vandaag twee samenkomsten. Geweldig feest met z'n allen. Sprekers uit de USA doen hun verhaal. Voor de rest wat voorbereidingen getroffen voor de evangelisatie-actie Levend Water (Woda Zywa) van morgen. Ze gaan de stad in en banderen mensen met de vraag waarom ze nog rioolwater drinken en vertellen dat zij iets veel beters hebben: levend water. Redelijk wat mensen gesproken. Waaronder een jeugdwerker uit Wiyomy die in Krakow werkt, een Indiase pastor die in Duitsland actief is, de Poolse Aszia die mij zo'n beetje geadopteerd had. Ze maakte sandwiches voor me, gaf me thee en deed me haar zelfgemaakte oorbellen cadeau zodat ik haar maar niet zou vergeten. Vanavond was er een concert, in de hoop de plaatselijke bevolking te kunnen bereiken met het evangelie. Aan het eind raakte ik in gesprek met twee Poolse gasten. Ik heb ze maar uitenodigd voor het concert van morgen en voor de rest praatten we wat over Holland en Polen. Morgen vertrek ik rond de middag naar Gdansk. Ik hoop nog een hostel te vinden. 'k Weet niet of dat zo makkelijk is met het opkomende festival. We zullen zien. Nu is het maf-tijd, morgen weer op tijd wakker zijn voor de eerste meeting en ons supermarkt-ontbijt. Dobranoc!

Gdynia, donderdag 02-06, 10:45 uur, cafeetje

Ontbijt in een twijfelachtig cafeetje vlakbij het treinstation van Gdynia. En ik kan je zeggen: een bizar verhaal. Gisteren vertrok ik in de middag met de trein vanuit Ilawa naar Gdansk. Het was een goeie tijd in Ilawa. De conferentie heeft me weer wat meer weten te enthousiasmeren. Vol respect kijk ik naar de enthousiaste jeugd die naar de conferentie is gekomen en vastberaden is om Polen voor God te winnen. De vrijheid die ze bezitten en waarmee ze mensen aanspreken is wonderlijk. In de avond was er een concert en ze nodigden zoveel mogelijk lokale mensen uit om ook te komen. Zo kwam er een jongen die bijna doof was. Hij stond te kijken bij het podium en opeens kon hij weer horen. Amazing. De conferentie gaat nog door tot vrijdag volgens mij. Gisteren liet ik mijn nieuwe vrienden achter en pakte de trein. Na een halfuur vertraging verscheen ie langs het perron. Geen zitplaatsen. Ik propte mijzelf en mn backpack in de trein. 2,5 uur staan, dat gaat me lukken. Ik raakte in gesprek met een Pool die nauwelijks Engels sprak. Halverwege, op 't station van Tszew(?) bleven we voor onbepaalde tijd steken, er was iets mis met de trein en het ging nog uren duren. Wij op zoek naar een bus richting Gdansk, maar net als zo'n 100 andere reizigers pasten we daar niet meer bij. Mijn reisgenoot Simon stelde voor om te gaan liften. Ik was niet gelijk enthousiast bij het idee, maar ik wilde eigenlijk wel snel in Gdansk zijn want ik moest ook nog een hostel zien te vinden. (Niet aan m'n moeder vertellen hoor). Ik liet hem beloven dat we veilig in Gdansk aan zouden komen. In 10 minuten met de duimen omhoog, vonden we een vriendelijke en praatgrage automobilist die ons tot de suburbs bracht. Arme Simon moest de hele weg de klaagliederen van onze chauffeur aanhoren over de financiele crisis. We vonden een bus die naar het centrum ging. Op het station vond ik wat telefoonnummers van hostel en begon te bellen. Alles was vol. Ik belden nog wat vrienden die hun vriendenlijst in Gdansk checkten, maar ook dat liep op niets uit. Geen enkel leeg bed, dankzij het Heineken Open' er Festival in de buurstad Gdynia. Simon had geen bedzorgen want hij ging naar het festival met z'n tentje. Hij hielp me zoeken, belde ook wat vrienden, maar helaas. Hij stelde uiteindelijk voor om de rest van de nacht maar wakker te blijven en rond te lopen in Gdansk. We wenden wat aan het idee, liepen door de stad, dronken wat in een cafeetje en besloten beide maar de trein te pakken naar het festival en te kijken of ik misschien het campingterrein op kon komen zonder ticket. - Ohw, ik moet nodig naar het station!

Gdynia - Torun, 02-06, 11:30 uur, trein

Waar was ik gebleven. Ohja, uiteindelijk na nog een bus kwamen we bij het festival terrein. Simon checte in. Ik zag de bewaking als taan bij de camping dus ik had de moed al opgegeven. Simon niet. Gewoon gaan, zei hij. En daar ging ik. Welja, de bewaking keek streng en liet me er niet door. Simon praatte een minuutje en toen mocht ik alsnog het terrein op. Ik vroeg naar zijn magische woorden. Oh, zei hij, ik geef hem een biertje vanavond. Zo werkt dat hier in Polen. Ha, een wijze les, dacht ik. Ik ontmoette een vriend van hem die geen enkel woord Engels sprak. Ik was dan ook redelijk snel uitgepraat. Simon ging op weg naar een douche en ik ging op weg om nieuwe vrienden te maken. 10 meter bij zijn tent vandaan, kwam ik midden in een groep echte Engelsen terecht. Ze boden me onmiddellijk een stoel en een biertje aan. Toen ze vroegen naar mijn verhaal van vandaag boden ze me ook nog een eigen tent aan, met matras en slaapzak. Dat is toch onmogelijk! Ik word verwend waar je bij staat. We praatten wat, tot een uur of drie, en toen viel iedereen om van de slaap. Zij hadden namelijk 22 uur in de auto gezeten naar Gdynia en ik had inmiddels ook heel wat energie verloren. Vanmorgen iedereen & Simon gedag gezegd. De Engelsen probeerden me met man en macht te overtuigen om toch langer op het festival te blijven. Ik ben ook zo leuk. Toch moest ik ze teleurstellen. Ik wil nog zoveel zien voordat ik op het vliegtuig stap. Nu zit ik in de trein naar Torun. Nu maar hopen en bidden dat ik wel een bed kan vinden in Torun. Jongens jongens, wat een dag was dat.

Torun, 03-06, 19:53 uur, aan de kade

Met de voetjes in het water, badend in de avondzon van Torun. Via de tourist information had ik zo een hostel gevonden in de oude stad. Niet luxe, behoorlijk shitty eigenlijk, maar voor 30 zloty hoor je mij niet klagen. Torun is behoorlijk lieflijk, met z'n oude stadsmuren en gebouwen. Ik vroeg bij de tourist info naar wat fijne spots buiten het bekende oude stadsgedeelte. Dat vonden ze maar ongewoon en benadrukten nog eenmaal hoe mooi deze wijk was. Best hoor. Tijdens mijn avondwandeling kwam ik terecht in een soort openlucht bioscoop in de ruines van de stadsmuur. Best ydillisch. De filmSlumdog Milionair werd gedraaid en binnen no time waren alle stoelen bezet. We hadden dit te danken aan tfilmfestival in de stad. Was best gezellig. Vandaag toch zeker alle straatjes van de oude stad gezien. 'k Heb maar de bus gepakt naar de overkant van de rivier en door het bos gelopen. Even een redelijk relaxte dag is ook niet gek. Vervolgens de bus naar een oud fort achter de buitenwijken van de stad gepakt. Het was er gans verlaten en duidelijk niet bedoeld voor touristen. Ik wandelde in de richting van waar ik het fort vermoedde, in de brandende zon door wat heuvelachtig bos- en grasland. Links en rechts stonden wat scheve hutten waar werkelijk mensen schenen te wonen. Begon me toch wat minder op m'n gemak te voelen met m'n blije avontuurlijkheid. Maar weer terug gegaan en via een ander, eigenlijk net zo onheilspellend, paadje, toch het fort weten te vinden. Het lag daar zo heerlijk vergeten te zijn. Maar niet helemaal vergeten, zo te zien aan de bierblikjes her en der. Morgen naar Poznan. Vandaag vast naar 't station gegaan om een ticket te kopen en de treintijden te checken. Ik neem een ochtendtrein want Torun heb ik nu wel gezien en zo heb ik alle tijd om in Poznan een hostel te vinden. Ben niet van plan lang in Poznan te blijven, het is al weer 3 juli vandaag! Ik wil in ieder geval nog Wroclaw zien voor ik weer terugkeer naar Krakow.

Reacties

Reacties

marjolein

oh wat heerlijk avontuurlijk...

Alexandra

Leuke verhalen Talia! Kan me voorstellen dat die Engelsen niet wilde dat je ging haha
Nouw, tot snel in de Lage Landen he ;)

Dick en Gusta Groenendijk

Hoi Talia,
Je bleek in ene toch nog een aantal berichten te hebben gezet op je site, maar helaas waren wij zelf op vakantie en daarna erg druk weer met bezoekjes VU etc.
Wij begrijpen nu dat je je studie hebt afgerond en vele mensen gedag hebt moeten zeggen, wat inderdaad niet gemakkelijk is, na zo'n periode.
Wellicht hou je nog wel een paar pen/mailvrienden over.
Leuk dat je nog de tijd had om Polen te verkennen en dat heb je nog uitgebreid gedaan, zo te lezen.
Leuk hoor, gelijk heb je, je bent er nu toch, nietwaar.
Als ik dit schrijf ben je waarschijnlijk dus al thuisgekomen en ben je nu je ervaringen met je familie aan het delen.
als je tijd hebt om dit nog te lezen, dan heten we je bij deze: WELKOM THUIS.
Beste Talia, het ga je goed.
Een fijne vakantietijd gewenst, want ik neem aan dat je nu ook even niets kan doen.
groetjes, Dick en Gusta

Liesbeth

He Taaltje!!!

Wat een heerlijke verhalen.

We hebben ervan genoten!

Tot snel.

Gr. Pieter en Lies

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!