03 // 07

Beste mensen! Op dit moment verblijf ik in het lieflijke stadje Torun. Ik heb onderweg wat logs bijgehouden over mijn belevenissen. Het zijn losse flarden van verhalen die ik hier op een wiebelig toetsenbord heb uitgetypt. Vergeef mij de typfouten en bedenkelijke zinconstructies. Dit is deel 1 en ik kan je vertellen, het wordt nog veel gekker. Geniet er van.

Krakow - Warszawa, vrijdag 26 -06

Driehondertwintig kilometer met een Poolse trein, hoeveel uur is dat eigenlijk? Ik vroeg het me af, terwijl ik mijn coupe rondkeek. Volle bak, drie mensen links en drie mensen rechts. Mijn blinde buurvrouw zit de hele reis al onbeweeglijk naast me. Rechts van mij een Poolse man met een luchtje en een buikje. Hij dommelt wat met z'n hoofd tegen het raam. Tegenover mij zit een man van middelbare leeftijd zijn boek te lezen . Af en toe legt hij zijn boek even weg om iedereen aan te kijken, neemt een slok van zijn bier en leest weer verder. Aan beide zijde van de man zitten jongens van ergens in de 20. De ene luistert geconcentreert naar zijn mp3speler en schrijft af en toe wat op. Het lijkt een soort studiemateriaal. De jongen bij het raam lijkt niet los te kunnen komen van zijn boek en verslint al uren bladzijde na bladzijde. De trein hobbelt gemoedelijk door het platteland. Inmiddels hebben donkere wolken de zon verblindt. De snellere maar duurdere verbinding zou in max. 2,5 uur van Krakow naar Warszawa rijden. Deze trein stopt vastberaden bij elk station en lijkt niet op volle snelehid te rijden. Inmiddels al 5 uur onderweg. Ik kocht in Krakow een kaartje bij de conducteur. Ergens na de stad Radom kwam er een andere conductrice langs. Iedereen moest z'n kaartje weer laten zien. Bij de mijne keek ze erg bedenlijk en zei ze in gebroken engels dat ik een ander kaartje nodig had en begon driftig in haar boekje te pennen. Ik vroeg haar de grote waarom-vraag maar die negeerde ze en legde uit dat ik op de achterkant van mijn ticket meer info kon lezen. Ik was in ieder geval niet van plan nog een keer te betalen, maar dat scheen ook niet de bedoeling te zijn. De info was ook erg verhelderend, alleen in het Pools. De mannen steken nog maar eens een sigaret op. Rookvrije coupes, echt voor watjes. De coupe wordt wat onrustiger dus ik vermoed dat we in de buurt van Warszawa zijn.

Warszwawa, zaterdag 27-06, 15:50 uur, Park: Ogrod Saski

De helde dag nog geen zon gezien: woken en regen. Mijn hostel is okay. Ik deel de kamer met een Turkse die helemaal weg is van bergbeklimmen (eh.. geen bergen hier in hoofdstad hoor), een jong stel uit Engeland en mensen die vooral dingen laten vallen. Ik weet niet wat het is, vannochtend toch echt een paar keer wakker geschrokken door vallende voorwerpen. Na het ontbijt lekker optimistisch de deur uit, maar gelijk onaangenaam verrast door de regen. Ik ging maar schuilen in het Paleis van Cultuur: een zwaar verafschuwd cadeau van onze Stalin. Volgens de Polen is het enige positieve punt hiervan dat je op de bovesnte verdieping een goed uitzicht over de stad hebt: dan zie je het gebouw zelf tenminste niet. Ik vond het maar een museumdag en ging naar het Nationaal Museum. Ik was verrast door de saaiheid. Het was enorm, maar na een ruim uur voelde ik mijn slaapwandelende. Dat doen we dus niet meer. Ik bedoel schilderijen daar hou ik wel van, maar die opgegraven potjes en pannetjes hebben een interessantheidsgehalte van ergens in de min. Op naar de vervallen wijk Nowa Praga, via het oude stadgedeelte. De oude stad (Stare Miasto)is eigenlijk niet zo oud door de immense verwoestingen van de tweede wereld oorlog. Maar ze heben daarna alles zo exact mogelijk nagebouwd. Ik vind de nepheid van dit stadsgedeelte lichtelijk weerzinwekkend. Er lopen alleen touristen rond. De overrivierse wijk Nowa (=nieuw) Praga is eigenlijk helemaal niet zo nieuw. Dat zijn tenminste nog communistische blokken en vervallen flats met kogelgaten. Kijk, daar hou ik van. En geen tourist te bekennen. Misschien ook omdat wordt afgeraden je telefoon te laten zien. Ze noemen het namelijk de Bermuda Triangle.. de driekhoek waarin alle waardevolle spullen op mysterieuze wijze verdwijnen. Ik voelde me dan ook niet zo vrij om m'n te dure fotocamara tevoorschijn te halen. Als ik nou niet in m'n eentje was had ik toch een paar mooie plaatjes schoten. In hofjes en struikgewas zaten groepjes jongeren. Ik vond een internet cafe. Ik wilde namelijk vast even een hostel checken voor mijn volgende stop: Lodz. Toch fijn als een idee hebt van waar je kunt kijken. Dus hups, ik naar binnen. Stonden daar 10 vooroorloogse pc's op zwart. De eigenaar verontschuldigde zich in het Pools en legde uit dat ie vanaf 1 juli weer internet had. Oh, zei ik, dan wacht ik hier wel even.

Warszawa, zaterdag27-06, 21:15 uur, Marriott Hotel

Wow, te duur! Alles lijkt hier van goud. Nee helaas, ik ben hier niet voor een overnachting in een te luxe suite. Ik zit in de loungebar op de 40ste verdieping. Je kunt hier 's avonds genieten van een panorama over de stad. Mits je je geld weggooit door 1 van de te dure drankjes te nuttigen. Hoevaak heb ik al 'te' gebruikt? Net maar een cappuccino besteld. Vier euro, een inmens bedrag voor de gemiddelde Pool of reizende Nederlandse student. Ik val hier dan ook behoorlijk op met m'n spijkerbroek, slonzige schoudertas en verwarde haren. Een groep gasten a la Harvart Law School studenten laatste jaars, zit frisgewassen in de hoek en kijkt flirtend om zich heen. Whoepzie, minpunten voor de bediening! Te veel koffie voor zo'n klein kopje. De bediende laat het schoteltje vollopen terwijl ze de cappuccino van haar dienblad naar mijn tafel verplaatst. Beetje jammer, nu druipt m'n kopje aan de onderkant en kan ik deze niet knoeiloos binnenkrijgen. Servetten staan niet op tafel, niet sjiek genoeg. Nee, dit is lekker sjiek. Ha, wat zit ik nou te miepen over een bakkie prut! Langzaam verandert de stad in een lichtjeszee. Hmm, morgen naar Lodz, ben benieuwd wat dat gaat worden. Ze noemen het behoorlijk industrieel dus 't is de vraag hoe interessant het is. Dat beoordeel ik graag zelf en mocht het niks zijn, blijf ik toch gewoon maar 1 nachtje. Makkelijk is dat he. Lange leve flexibiliteit. Hoe langer ik hier zit, hoe meer fancy kak types ik langs zie komen met hun gepaste gereserveerdheid. Ik merk dat ik het eigenlijk maar overdreven vind, relax een beetje zeg, doe wat zinnigs met je geld ofzo. Ik ben weer lekker aan het rebelleren he. Ik zag wat podia opgebouwd worden ergens in de buurt van de oude stad. Ik ga maar es even checken of daar nog wat te beleven valt.

E77 Warszawa - Ilawa, maandag 29-06,12:38 uur

Te gek voor woroden gewoon. Ik zit in de auto bij een Poolse die ik gister ontmoet heb. We zijn op weg naar een evangelisatie conferentie in het Lake District: Mazury. Nadat ik vrijdag het Marriott Hotel verlaten had, liep ik nog wat rond te slenteren in een van de straten van Warszawa. En wat denk je, van de 1.6 miljoen inwoners van Warszawa, kom ik toch die ene bekende tegen! Ik heb hem een paar maanden eerder ontmoet in Krakow. Hij is een vriend van Emily. Toen Emily mij in Krakow bezocht, regelde ze gelijk een meeting met deze Bartosz een randez-vouz at my place. Ik had hem eerder een berichtje gestuurd dat ik naar Warszawa zou komen, maar daar had ik niets meer van gehoord. Kom ik hem daar toch op straat tegen! Ik hoopte echt hem te ontmoeten, maar had de hoop al bijna opgegeven. De rest van de avond hebben we bijgepraat in een cafeetje. De volgende dag nam hij me mee naar zijn kerk. Ik kon de dienst in het engels volgen, dankzij een vertaler. Deze Bartosz nodigde me uit voor de conferentie in het noorden, die hij samen met andere jongeren uit zijn kerk en andere jeugdgroepen uit Polen, georganiseerd had. Mijn plan om zondag naar Lodz te verkassen had ik maar bijgesteld. Ik kon bij Bartosz slapen en paste nog bij iemand in de auto. Waarschijnlijk blijf ik een ruime dag en ga dan gelijk naar Gdansk, aangezien ik toch al in het noorden ben. Van daaruit kan ik altijd nog naar Lodz gaan, hoewel mensen mij gezegd hebben dat het behoorlijk industrieel is en daaorm niet zo interessant. We zullen wel zien. Mijn plannen hebben namelijk nog al eens de gewoonte om te veranderen. Ik ben benieuwd wat de nabije toekomst mij brengen zal. Ben blij met alle verrassingen van God.