Een week in Kraków

06//03

Inmiddels zwerf ik al ruim een week door de straten van Kraków. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat dit een bijzonder leuke en interessante stad is.

In het afgelopen weekend ben ik lekker de straat opgegaan, soms alleen, soms met Carmelo. Hij laat me graag de onbekende -maar fijne- plekken van de stad zien. Soms weet ie er ook nog wat bij de te vertellen en soms zegt hij alleen: het is gewoon heel mooi. We gingen naar een middeleeuwes burgt op een heuvel in een bos. Voor de resthield ikmijn eigen tour langs de hotspots van de stad en eveens langs vergeten steegjes met vervallen Poolse winkeltjes. Het stadgedeelte Kazimierz is echt geweldig. Het is een Joodse wijk, wat tegenwoordig het centrum is van interessante cafeetjes, galerietjes, bookshops, Joodse antiekwinkeltjes en kent veel culturele avonden of evenementen. Het begint wat touristisch te worden, maar heeft nu nog wel echt z'n eigen sfeer en eigen mensen.

Maandag was de eerste dag van mijn Erasmus introductieweek. Erasmus staat hier gelijk aan: drank en feestjes. Ik heb hier dus een naam hoog te houden, zoals je wel zult begrijpen. Allereerst was er een officiële meeting in het hoofdgebouw van de universiteit, dat van binnen iets weg had van paleis van Sissi (voor degenen die dat kunnen vergelijken). We kregen een officiële speech. Ik fluisterde mijn Litouwse buurvrouw in het oor: '..and we are back after the commercials'. Want het leek verdacht veel op een promotiepraatje voor de stad en voor de unie. Hij werd vervolgens afgewisseld door de Erasmus coördinator die nog even officiëel wilde mededelen dat de studentenkaarten bij hem afgehaald konden worden en dat hij voor de rest vooral geen idee had van locaties of tijdstippen van colleges e.d. Oh, en het kon best nog een paar dagen duren voor hij daar wel een idee van had. Of misschien wat lannger. Applaus. De derde redenaar was een stuk nonchalanter en grapte een end heen. Hij was hier docent en kwam uit de UK. Hij leidde een quiz over de Poolse cultuur in het dagelijks leven. De studenten moesten met elkaar overleggen over het bijpassende antwoord. Hij had toch zeker 2,5 week zitten zweten op de originele antwoorden, want dat had ie toch best creatief aangepakt. Eén van de vragen was bijv.: Je loopt nietsvermoeden een winkel binnen tot je opeens achtervolgd wordt door een druk gebarende security guard die jou luidkeels in het Pools toespreekt. Wat is hier aan de hand? 1. Je hebt alle beleefdheidsregels overtreden door hem bij de deur geen goededag te wensen toen je binnenkwam. 2. Je hebt geen mandje meegenomen bij de ingang, ookal kom je alleen voor een pakje kauwgom. 3. Hij geeft je mondeling de laatste aanbiedingen door. Ben je toch mooi weer voordeliger uit. 4. Je hebt je pet nog op. Oeps, vergeten af te doen toen je de winkel binnenkwam. Even voor de leergierige triviafreaks onder ons: antwoord 2 is het juiste antwoord. Wat me overigens ook erg is opgevallen: zebrapaden zijn leuk, met geven geen garantie voor de toekomst. Sommige auto's stoppen, veel ook niet. Je hoort ook regelmatig wat geslip hier of daar, maar toeteren doen ze niet zo graag. Al met al hebben ze toch wel een wat agressieve rijstijl hier in de stad, maar het is ook weer geen Italië.

In de overige dagen heb ik me vermaakt met guided tours door de stad met een Poolse guid die in razendsnel engels alle historische feiten opdreunde. Hij was zelf ook student, geschiedenis, een woonde zijn hele leven al in Kraków en had best wel interessante dingen te vertellen. Zo vertelde hij toen we in een straat stonden in Kazimiers, dat die straat de Kupastraat heette. Kupa is het poolse woord voor poep, dus de studenten die een beetje Pools kenden grinnikden wat en een Duitse student voelde zich geroepen om dit geval uit te leggen aan de studenten die nog wat vertwijfeld voor zich uit keken. Toen hij daar mee klaar was, ging de guide verder en legde het geval uit, precies op dezelfde manier als de Duitser net daarvoor deed. 'Ja hallo, het is tochzeker mijn baan', moet hij gedacht hebben. Ook was er een verklarende tour te attenderen in de nationale bibliotheek van Kraków. Het is één van de twee naitone bibliotheken van Polen en het blijkt een verschrikkelijk grote uitdaging om daar een boek te lenen. Ze hebben echt een enorm groot en oud archief. De echte historicus gaat daar zeker uit z'n dak. Als ie tenminste een boek weet te bemachten. Veel boeken van na '93 staan in het computersysteem, veel ook niet, en alles van vòòr die tijd staat er zeker weten niet in. Gelukkig staan er vele enorme archiefkasten met kaartjes waar je handmatig naar auteurs of titels kunt zoeken. Dat is best leuk als je heel precies weet wat het jaar van uitgave is, de auteur en de titel. Maar zelfs dan, heb je nog geen idee in welke van de ruimtes je die archiefkast kunt vinden. Heb je eenmaal het file gevonden, waar de naam van je boek op staat, dan begint de ellende pas. Je moet het boek 'bestellen' via een totaal Pools ingestelde computer. Goed, ik kan hier alles wel uitleggen, maar het systeem is ongekend ingewikkeld en ik denk dat er in het verleden best mensen zijn geweest die hun bibliotheekbezoek niet hebben overleefd.

Voor de rest is het in Kraków elke avond feest. Een beetje student probeert het ritme ook gewoon elke dag vast te houden. Flatparties zijn ook populair en spreken me meer aan dan het gewiebel in rokerige clubs (rookverbod? ben je gek). Ik moet wel zeggen dat het aantal mensen dat je ontmoet wel bijzonder toeneemt als je een beetje meegaat in deze nachtelijke flow. Voor degenen die dit een erg interessant onderwerp vinden: een vriendelijke, slecht engelspratende pool probeerde es een versierpoging van de week. Na een tijdje van onmogelijke conversatie zei hij: en zeg eens, wat vind je nou van mij. Ik was ietwat verrast door de directheid van de vraag en antwoordde wellicht wat te adrem: klein. Maarja, kom op zeg, hij was ook een hoofd kleiner, ik kon precies zien waar hij al wat vroeg kaler werd. Het is in ieder geval wel een effectieve manier om welwillende Polen weg te jagen.

Vandaag ben ik nog eens naar de uni geweest. Toch even checken hoe het nu staat met de courses. Heel goed, verzekerde de coördinator mij, alle faculteiten zijn met hun engelstalige colleges gestart.. behalve die van Business and Communication. Haa, wat toevallig, dat is mijn faculteit. Hij dacht dat hij volgende week wel meer wist over plaats en lesrooster.. misschien. Dus dat gaat heel goed allemaal. Ik ben ook naar de Galeria Krakowska geweest: de droom van elke vrouw, de nachtmerrie van elke man. Een enorm winkelcentrum, met een beetje de bekendere merken en naast kleding ook vele andere zaken. Nu ga ik me vermaken met de vrienden van Carmelo vermoed ik. Hij heeft 6 vrienden op bezoek, die geens van allen engels spreken. Mijn Spaans is ook niet bijzonder goed, maar je leert hier snel al wat basics, dus met een mix van engels, spaans, gebaren en gezichtsexpressies komen we best ergens! Tot zover mijn update!

Plaatselijk weerbericht: De lente is hier langzaam aan begonnen en vooral als de zon schijnt heb je de neiging je jas uit de doen op straat. Het aantal straatmuzikanten en performers neemt hier met de dag toe. Dat is bijzonder positief, want zo neemt het aantal vrienden ook toe.

Dit was het weer weer.

Dag 1

26//02

Nog even checken hoor, heb ik m'n zwarte anti-slip sokken wel ingepakt.. Ach ja, net voordat ik vertrek word ik altijd een beetje zenuwachtig of ik niet toevallig toch nog iets vergeten ben. Net alsof ze in Polen ook geen winkels hebben.. maar ja.. je eigen spullen zijn toch altijd het lekkerst. Jacco haalt me op en brengt me naar Eindhoven Airport. Een lief klein vliegveldje, waar per dag gemiddeld 6 vliegtuigen landen (wellicht wat overdreven). We drinken nog even wat koffie en vervolgens laat ik m'n bagage inchecken. De baliemedewerkster was enigszins onder de indruk van mijn meegebrachte gitaar. Na twee telefoontjes was ook mijn gitaar goedgekeurd voor een ritje Polen. Jacco vertrok weer en ik worstelde me riemloos door de douane. Ik had m'n Intermediair nog niet eens uit, toen we werden opgeroepen om bij de gate te verzamelen. Net als vorige keer niks geen hippe slurven, maar lekker retro buitenom via de trap het rose/paarse vliegtuig in. De vlucht verliep bijzonder voorspoedig en het hoogtepunt is toch het moment dat je boven de bovenste laag van wolken uitstijgt.. de zon schijnt daar namelijk altijd! Na anderhalf uur zakten we weer door dikke wolkendekens, de besneeuwde grond tegemoet.

De bagageband was de volgende missie. 't Is toch een bijzonder gewaarwording. Je moet namelijk zorgen dat je zo dicht mogelijk bij de band staat, anders is de kans dat je je koffer nog op tijd te pakken krijgt, minimaal. En ik kan je vertellen, dat is hard werken als je al een behoorlijk tas bij je hebt voor je laptop en camera en daarnaast je gitaar probeert te redden van verdrukking. Gelukkig wist ik een charmante Pool te strikken om mijn gewichtige koffer van de band te slepen. Toen ik ook weer verenigd was met mijn backpack, sleepte ik mijzelf onder het gewicht van mijn bagage naar de bus. Er stond me nog een anderhalf uur durende busreis te wachten van Katowice naar Kraków. De bus liet wel even op zich wachten en de rit duurde ook al een half uur langer, waardoor ik later aankwam dan verwacht. Dat is op zich geen ramp, ware het niet dat de huiseigenaar op mij zat te wachten om de sleutel te overhandigen. Ik had zijn telefoonnummer en dus belde ik hem om ‘m op de hoogte te stellen van de situatie. Hoewel ik begreep wat hij zei, had hij het idee dat ik hem helemaal niet begreep. Dit maakte dat hij dezelfde zaak nog vier keer uitlegde. En ja, toen werd het verwarrend ja.

Ik nam de taxi vanaf het busstation. De chauffeur liet een welgemeende ‘wow' horen toen ik hem wilde betalen met een knisperend briefje van 100 zlotych (sorry ik heb ik niet kleiner). Hij ging toch eerst maar even wat briefjes halen, om mij geld terug te kunnen geven, dus reden we nog een extra rondje. Ik belde aan bij de deur en mijn Spaanse huisgenoot haastte zich naar beneden om mijn bagage twee verdiepingen omhoog te helpen. Hij is ongeveer 40 cm kleiner dan mij, maar vond toch dat hij de zwaarste koffer de trap op moest tillen, waarbij hij bij elke trede nog wat harder op zijn lip beet. Zijn naam is Carmello en hij begint aan zijn tweede semester Engels. Nu vraag ik me toch af of je dat persé in Polen wilt studeren, maar ach, het leek hem wel wat. Hij heeft inmiddels ook een mooie Poolse aan de haak geslagen, dus zijn integratieproces verloopt prima. Op het moment dat ik arriveerde liepen er nog allerlei mensen rond die vrienden of bekenden zijn van mijn ganggenoten. Ik heb inmiddels een beetje door wie er nu bij wie hoort. Naast de Spanjaard, woont hier ook een Duitser: Yuri. Hij is pas gisteren gearriveerd, maar vertelde me vol overgave hoe hij gelijk maar kennis had gemaakt met het Krakówse nachtleven, waardoor hij na een dag reizen toch pas om half 6 in de ochtend in zijn bed belandde. Onze vierde en laatste ganggenoot arriveert morgen, is ook Spaans, en luistert naar iets dat op Elijah lijkt. Voor de rest lopen hier nog twee meiden rond die binnen een week vertrekken, en één van die meiden heeft een vriend, die hier eveneens wat rond loopt. De conclusie die ik hier uit wist te trekken: volgende week ben ik de enige vrouwelijke bewoner. Haa, gelukkig heb ik m'n eigen badkamer, dacht ik hardop.

Het grappige van dit huis is dat de aanwezige mensen Spaans-, Pools- en Duitstalig zijn en dat de voertaal Engels is. De Spanjaard blijkt zich opgeworpen te hebben als leider van deze gang en bijzonder behulpzaam bij elke vraag die je maar kunt verzinnen. Zodra ik binnenkwam zei hij ook gelijk: je zult wel honger hebben, het is etenstijd, kom mee naar de keuken, ik heb wat gekookt. Hij gaf me een bord met ondefinieerbaar voedsel, wat best te doen was en verzekerde me dat ik het mocht zeggen als ik het vies vond. Hij leidde me rond en vertelde me waar ik alles kon vinden. Ik moest me vooral niets aantrekken van de huisbaas de zei dat ik beter maar niet gitaar kon spelen i.v.m. de higly sensitive onderbuurman. Oh, en of ik alsjeblieft wilde stoppen met ‘dankjewel' zeggen, hij helpt nou eenmaal graag waar het kan. Volgens mij gaat het allemaal best lukken met Carmello als huisgenoot J. Yuri lijkt me een gezellige gast, die de wereld ziet als een dorp. En volgens mij is ie ook niet vies van een feestje hier of daar.

Ik heb mijn koffer uitgepakt en alles zo gestructureerd mogelijk in stapeltjes naar de kast verplaatst. Mijn retro kamer heeft een behangachtig tapijt, een anderhalve meter hoge donker houten lambrisering (met daarop de foto's van mijn matties) en, welja, een balkonnetje! Die zit daar op zich wel voor de sier, omdat het volgende gebouw er bijzonder dicht naast staat en je daar waarschijnlijk precies 2 minuten zon hebt per dag, maar heej, ik heb tenminste een balkon.

Morgen, als de vierde huisgenoot ook is gearriveerd, gaan we eens om de tafel zitten om te bespreken hoe we dat gaan doen met gemeenschappelijk voedsel en afwasmiddel inslaan en wie er wat gaat schoonmaken. Het plan is om dan ook met C&Y mee te gaan naar een bedrijfje dat verantwoordelijk schijnt te zijn voor de internetverbinding.. die blijkt namelijk niet te werken. Toch jammer. Dus ik hoop dat het we zo snel mogelijk weten op te lossen, want ja, ik moet mijn fans toch op de hoogte kunnen houden van de grootste avonturen van een pionier (ja heej, hoeveel mensen ken jij die in Polen gaan studeren.. precies ja).

Wellicht is dit verhaal ontmoedigend lang geworden om zomaar even te lezen in je pauze. Maarja, dit is nog maar dag één, dan heb je nou eenmaal nog van alles te melden. Misschien dat de lengte van mijn berichtgeving rond dag 93 een stuk compacter is. Ik ga in ieder geval mijn bed maar eens opzoeken. Het was trouwens bijzonder goed geregeld: ik kreeg schoon beddengoed, een dekbed, een kussen en handdoeken. Had ik dat toch geweten, had me toch weer wat bagage gescheeld. Ach ja, dat verwacht je toch niet. Goed, ik ga maar eens checken hoe lekker Poolse bedden eigenlijk slapen. Dobranoc!

And for allll my international friends, an English summery:

I am in Poland. I'm fine. Nice roomies. I'm going to sleep.

Adres

Heyz!

Voor alle geliefden en andere aanwezigen die mij de afgelopen dagen gevraagd hebben om mijn adres in Polen:

Talia Habben Jansen

Dunin-WÄ…sowicza 8/11

30 Kraków

Polen

Bliksembezoek aan Kraków

Welja! Als een echte president deed ik even een bliksembezoek aan Kraków, samen met moeders. Dinsdagochtend vertrokken we vanuit WVC en aan het begin van de avond arriveerden we in ons hostel in het centrum van Kraków. We gingen ergens wat eten en hebben het niet te laat gemaakt, want... woensdag was DE big day. Want ja, bestaan de Polen nou echt of niet?! Eindelijk werd mijn vraag beantwoord. En ik heb goed nieuws: ze zijn raar maar waar.

Ik had een contactpersoon op de Jagiellonian University, tenminste.. daar had ik een naam van. Dus die ben ik op gaan zoeken. Hij wist overigens ook van mijn bestaan af, zo bleek. Dus daar was ik op zich al behoorlijk blij mee. Er waren wat formuleren die ik mee had gebracht en waar ik toch graag een handtekening op zou willen zien. Hij legde uit dat er wat problemen waren geweest met de bilateral agreement, die nodig is tussen twee scholen, om een student te kunnen uitwisselen. Dus ze waren niet op het idee gekomen om dat probleem op te lossen. Nu ging het uiteindelijk wel lukken. Ze moeten nog wel wat dingen regelen met m'n erasmus coördinator in NL, maar er is niets wat mijn studie daar in gevaar zou kunnen brengen. Althans, dat is mij verzekerd. Ander belangrijk nieuws was: de verschuiving van datums. Het semester blijkt 26 februari te beginnen en tot 30 juni door te lopen. Oops.. dat lijkt wel volgende week al! Dus hups, snel nog even een kamer regelen. Dus daar ging de rest van de woensdag aan op. Uiteindelijk vond ik een leuke kamer in het centrum. De kamer is wat kleiner dan de andere kamers op die gang, maar het heeft een eigen badkamer! Oh yeah, die moest ik hebben. Met de drie anderen deel ik een huge keuken. Nu woont er een vriendelijk Spanjaard. Welke twee er nog bij komen, weet ik nog niet, maar waarschijnlijk ook foreign students. Hoe cool is dat!

Vanochtend vroeg op om weer terug te gaan naar NL. Aan het eind van de middag was ik weer thuis. Opeens komt het wel heel dicht bij. Er moeten nog wat dingentjes geregeld worden, dus ik voel me redelijk drukdrukdruk. Maar heej, ik heb er super veel zin in!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Talia